Roparun

Nicole Antink & Betty Morsinkhof

Geplaatst op: 05 juni 2019

Leestijd: 3 minuten

Burbach in gesprek met…. Linda ter Woerds

Het pinksterweekeinde = Roparun. Het motto van de estafetteloop: ‘Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven’. Na een pauze van drie jaar is er weer een Haaksbergs team in de running. Aanstaande vrijdagochtend klokslag 09.30uur vertrekken ze naar Parijs. Met z’n 22-en in een grote blauwe bus vanaf de markt. Leuk als u ze komt uitzwaaien! En geweldig als u team 256 via www.roparun.nl ondersteunt met een donatie. Dat is voor een fantastisch doel: het verbeteren van palliatieve zorg voor mensen die in de laatste fase van hun leven zijn beland.

OUDE BEKENDEN

Het is een warme ontmoeting tussen oude bekenden, teamcaptain Linda ter Woerds en ‘onze’ Nicole Olde Heuvel. Nicole was er namelijk bij tijdens twee edities van de Roparun. “Het gevoel waarmee je thuis komt is héél bijzonder. Dat vergeet je nóóit meer”, weet ze. Linda knikt glimlachend. Ze heeft er enorm veel zin in. “Leuk om met 22 mensen op pad te gaan. Het zijn niet alleen de lopers die ’t doen, hè! Het is een prestatie van het hele team. Ook van de fietsers, chauffeurs, verzorgers, fysio’s, teamcaptains, iedereen is even belangrijk. Want je hebt elkaar zó hard nodig om de ruim 530 kilometer tussen Parijs en Rotterdamte overbruggen.”

KRIEBELS

Na drie jaar pakken de Haaksbergse Roparunners de draad weer op. “Het begon toch te kriebelen”, onthult Linda. Samen met Fons van Sark en Gerard Boink, de mannen van het eerste uur, is ze de drijvende kracht achter dit plaatselijke initiatief. “We hebben nog nooit zó snel een team bijeen gehad. Het is een mix van ‘ervaren rotten’ én nieuwelingen. De debutanten waren eerst een tikje gespannen. Moet je nu eens zien hoe super enthousiast ze zijn…”

KIPPENVELMOMENTEN

Als Linda en Nicole vertellen over de Roparun komen heel wat kippenvelmomenten voorbij. “Als de bus weg rijdt van de markt is er al een soort opluchting. Pff, de kop is eraf”, zegt Nicole. “En dan maak je een tussenstop bij de hospice. Sta je daar bij de mensen waar je het voor doet. Met een brok in je keel.” Linda: “Ja, dan wordt het even héél tastbaar.” Ook de estafetteloop zelf is heftig, maar dan anders. “Iedereen wordt moe, soms een beetje korzelig. Dat mag! Is heel menselijk. En je gaat echt over je eigen grenzen heen. Maar ondertussen ben je een hecht team geworden. Meedoen is ook een overwinning op jezelf. En een enorme voldoening dat je door jouw inspanningen geld bijeen hebt gebracht voor het verbeteren van palliatieve zorg.”

ZORG OP Z’N BEST

Linda werkt als verpleegkundige in Hospice Enschede. “Palliatieve zorg is ongelóóflijk belangrijk, voor zowel de bewoners als zijn naasten. Liefdevolle en warme zorg, comfort, op wens koken. Kortom: zorg op z’n best. Zodat de bewoners en hun naasten alle ruimte hebben om de tijd die rest samen door te brengen, intens te beleven en te genieten. Eng? Helemaal niet! Voor mij is het de mooiste baan die ik in de zorg mag vervullen. Hoe bijzonder is het dat mensen je toelaten in deze fase van hun leven, dat je hier deel van mag uitmaken. Trouwens, er wordt soms meer gelachen dan gehuild.”

HART ONDER DE RIEM

Dankzij bijdragen uit de Roparun-pot komen mooie dingen tot stand die echt het verschil maken voor mensen in het laatste stukje van hun leven. Toch nog een fijne vakantie of een uitje, een speciale matras om zo comfortabel mogelijk te liggen. Meubels om de huiselijkheid van een hospice te versterken. Bijna 340 teams spannen zich met Pinksteren in om van de Roparun een succes te maken. Steekt u team 256 een hart onder de riem? Dat kan nog tot 21 juni via www.roparun.nl. Zou top zijn als u een bijdrage – klein of wat groter – wil leveren.