Nicole Bijen & Betty Morsinkhof

Geplaatst op: 17 april 2019

Leestijd: 5 minuten

Burbach in gesprek met… Gerrit Jan Kok en Rob Welten

Gerrit Jan Kok heeft onlangs zijn ambtsketen afgelegd. Vanaf woensdag hangt dezelfde glimmende ketting om de schouders van Rob Welten. ’s Ochtends is-ie nog eerste burger van Borne, ‘s middags wordt hij geïnstalleerd als burgemeester van Haaksbergen. Eens even vragen hoe ze deze wisseling van de wacht ervaren…

Zo, op de fiets! Helemaal uit Borne? Met of zonder elektrische ondersteuning?

Rob Welten: “Zonder! Hè, dat vind ik nou een beetje jammer… Hoewel ik elektrische ondersteuning niet per se zie als iets voor oudere mensen. Als je door de elektrische fiets minder vaak met de auto naar je werk gaat, dan is dat winst.”

Wat een joviale begroeting trouwens. Alsof u elkaar goed kent…

Gerrit Jan Kok: “Ja, dat stamt uit onze tijd bij de Provinciale Staten, van 2003 tot 2007. Beide waren we toen nieuw als statenlid. En meteen ook voor het eerst fractievoorzitter, Rob van het CDA, ik van de VVD. Onze partijen maakten destijds deel uit van het college. Daarin hadden we samen een verantwoordelijkheid. Dat schept een bijzondere band.”

Vreemd gevoel dat het erop zit?

Gerrit Jan Kok: “Deze waarneming zou voor één, anderhalf jaar zijn. Het zijn er bijna vier geworden. Ik ben hier binnen gekomen om voor rust te zorgen. De nodige ervaring had ik wel. Dan weet je snel waar het om draait en wat je te doen staat. Nu zit het erop en dat is goed.”

Hoe kijkt u terug op uw periode als waarnemer?

Gerrit Jan Kok: “Mijn hele leven maak ik deel uit van de Twentse gemeenschap. In Haaksbergen kom ik al heel lang. Ik ga er naar de kapper en haal er hondenbrokken. Dat blijf ik trouwens gewoon doen. In dit dorp voel ik me thuis, het is vertrouwd, herkenbaar. Als waarnemer was Haaksberge ge-wel-dig voor mij. Maar ik ben een onrustig type. Als het een beetje begint te lopen komt die onrust al opzetten. Bij elk afscheid ben ik vooral bezig met wat komen gaat. En niet met wat is geweest.”

U kunt toch wel íets zeggen over de afgelopen jaren?

Gerrit Jan Kok:  “Nou ja, wat me destijds opviel is dat Haaksbergen zichzelf heeft gepositioneerd als ‘geïsoleerd’. Met name ook in bestuurlijke zin. De samenwerking in Twente stond lang op een laag pitje. Vanwege de slechte financiën, maar ook de houding speelde mee.  Ik vond het nodig om de luiken wat meer open te zetten, méér van het dorp te laten zien. Haaksbergen was nauwelijks zichtbaar in Twente, terwijl het juist een héél bijzondere positie heeft. Kijk maar eens naar de grote Duitse grens en de ligging nét onder de Twentse stedenband. Haaksbergen heeft een geweldig bedrijfsleven. En niet te vergeten veel voorzieningen, terwijl stadse voorzieningen dichtbij zijn. Ook zijn we een relatief veilig dorp. ‘Hoe mooi wil je het hebben?’ denk ik dan. Haaksbergen moet zichzelf beter verkopen. Zich actief opstellen om op nummer één van de Twentse agenda te staan. Ik heb me sterk gemaakt om dat in beweging te zetten.”

Heeft u tips voor uw opvolger?

Gerrit Jan Kok: “Tips? Nee, die heeft Rob niet nodig! Hij is een zéér ervaren bestuurder. Voor de fase waarin Haaksbergen zich nu bevindt is dat heel goed. Ik zorg voor een mooie overdracht. Want het is belangrijk dat Rob een vliegende start gaat maken.

Rob Welten: “Nou vind ik Gerrit Jan toch een beetje te bescheiden. Ik voel zijn nabijheid en ondersteuning. Ook de komende tijd kan ik gebruik maken van zijn kennis en kunde. Ik ben dankbaar dat ik zijn opvolger mag zijn.”

Hoe voelt het voor u zo aan de vooravond van uw benoeming in Haaksbergen?

Rob Welten: “In Borne heb ik een mooie periode afgesloten. En ik heb ontzettend veel zin om aan deze nieuwe klus te beginnen. Een spannend avontuur, maar in een gemeente waar niets gebeurt ben ik niet op mijn plek. In Haaksbergen liggen verschillende vraagstukken. Er zijn veel wensen, terwijl de financiële mogelijkheden beperkt zijn. Dat komt primair door de ontwikkelingen in het sociale domein. Dat kost veel geld en heeft de financiële situatie van Haaksbergen verslechterd. Een probleem dat in veel gemeenten speelt. Maar er móet iets gebeuren en dus moeten we dúrven keuzes te maken. Dat doe je samen met de bevolking. De besluitvorming ligt bij de raad. Mijn taak als benoemd bestuurder is het begeleiden van de onderliggende processen. Ik ben benoemd voor een periode van zes jaar en zal me volledig inzetten!”

Waarop verheugt u zich het meest?

Rob Welten: “Als burgemeester verheug ik me enorm op de kennismaking met de Haaksbergse samenleving. Met ondernemers, met vertegenwoordigers van allerlei organisaties. Kortom: het hele netwerk. Ik wil voelen, luisteren, praten. Benaderbaar, zichtbaar en bereikbaar zijn. Zodat je snel vertrouwd raakt en zicht krijgt op de meest urgente knelpunten. Informatie die ik vooral zélf zal moeten ophalen door de juiste vragen te stellen en dóór te vragen. Er moet bij mij het gevoel ontstaan van ‘ik snap het’. Zo kan ik verbinding krijgen met de samenleving. Een burgemeester heeft een brugfunctie, zowel binnen de organisatie als naar buiten met de gemeenschap. Want we moeten goed beseffen dat de agenda wordt bepaald door wat buiten leeft. En dat wij er zijn bij de gratie van draagvlak in de samenleving.”

Toch weer een job in Twente…

Rob Welten:  “Het is een voorrecht om in deze regio te mogen werken. Ik voel me een zondagskind. Ik ben geboren in het westen, opgegroeid in het zuiden en heb gewerkt in het noorden en oosten van ons land. Twente is een bewuste keus. Ik zie een streek met dynamiek, met heel veel moois. Bedrijven, het Saxion, de UT, de natuur en de stedenband in het midden. Aan de andere kant zijn er genoeg problemen om aan te pakken. Trouwens, niet alleen werken heeft meegespeeld in deze keuze. We – mijn vrouw en ik – hebben ook gekeken naar waar we fijn zouden kunnen wonen na ons werkzame leven. In Twente voelen we ons thuis.”

Nu eerst een huis in Haaksbergen…

Rob Welten:  “Liever vandaag dan morgen! Zo hoort het en zelf wil ik dat ook. Bij voorkeur in het centrum, zodat ik lopend naar het werk kan. Waar ik me enorm op verheug is fietsen in het buitengebied. En de gezelligheid van festiviteiten hier in het dorp. Met het marktplein als de grote huiskamer van Haaksbergen. En ja, ik wéét dat het niet af is…”